Na gałęzi.
Odpowiedz
Przeprawa.
Czekając na przeprawę…
Myśl przysiadła w tym czekaniu. Myśl, po doświadczeniach wspólnych, po uświadomieniu że korona niekoniecznie bogactwo, władzę, siłę oznacza.Tak bardzo przekonany że nie ma innej drogi jak tylko przeprawiać się na drugą stronę. W postępowaniu, w myśli, w relacjach, w reakcjach, w podejściu, w zrozumieniu, w sposobie…
A jednak, pozostali wciąż niektórzy, na starej brzegu stronie…
Foto: Marcin Wawiernia.
Zdmuchnięte, w noc i w dnia kolor.
Wiosenny foto składzik
Kto ?
Dzisiejsze komentarze uwagę przykuły, myśli zaprzątnęły :” że wysadzić, zbombardować, bo zarażeni, bo nietoperze wpie….ją.”…
Myślałem że serca zmieniać się będą z powodu tego czego doświadczamy. Po komentarzach pod artykułem o zarażonych na Śląsku, widzę że wiele serc nie…Że zarażeni wirusem wcześniej ratowali życie innych będąc ratownikami, że ciężką pracą prąd w każdym domu, że ciepło zimą, przeoczone…Boli i przeraża bardziej od koronawirusa, brak serca. Przeraża brak empatii, zrozumienia, solidarności w myślach, modlitwie, słowie dobrym…
Kto pisze takie słowa ? Kto może tak myśleć ? Kto może tak czuć ?
Potęga człowieka.
Uściski , wyściski…
Ta niezręczność spotkań na odległość i w odległości…
Uścisków i „wyścisķów” we wnętrzu tyle nagromadzonych, że niektórych jak się spotka za jakiś czas, to co kilka minut będzie człowiek ich ściskał.
Piąta rano.
Piąta rano, w piecu rozpalanie,ze świtem kawy łyk…Wstawanie coraz bardziej inne, coraz częściej z poczuciem zmanipulowania informacjami z różnych stron dochodzącymi.Dobrze że wdzięczność za kolejny dzień, niech będzie dobry dla nas,w oddechu, uśmiechnięciu się do siebie, do drugiego człowieka. Uśmiech szczery i serce,zawsze widać, żadna maska tego nie zakryje.
Poranna leśna delegacja.
Obudzenie.
Nie budzeni strachem.
Budzeni nadzieją na zmianę, na przemianę…
Budzeni na uśmiech, na zapukanie do kogoś, na słowem podniesienie.