Przyglądanie ziemno łąkowe…
Odpowiedz
Że niby…
Przewidujący, kochający, szanujący…
Koloru wnoszenie…
Cieszą mnie motyle,stąpania nauczyć mogą. W przeciwieństwie do świata który gwarem, hukiem,sugeruje istnienie podkreślać. Motyle, pokazują że bezszelestnie też kolor w świat można wnosić.
Dzwoniec na śniadaniu…
Lekkość bezszelestu…
Katowice – „Śląskie dla dzieci z Aleppo”
foto: Marcin Wawiernia, na scenie z Adamem Harazin.
Te oczy…
Do domu, przyziemnie i łąkowo…
W drodze do domu („chwała najsampierw, Komu gloria na wysokościach” i serca mojego w marszu bicie wdzięczne, ludziom dobrej woli, za kierunek :dom ). Od przystanku najpierw droga pośród pól, potem przez las, łąka,wąwóz i już po godzinie za drzew… Co jakiś czas, przystanąć ciało każe, więc rozglądanie w drodze, takie „przyziemnie łąkowe”…
Przyglądanie…
Poszedł człowiek na łąkę za domem , poprzyglądać się…Tym czasem ktoś człowiekowi się przyglądał…
„Oczociesz”
Od świtu do południa, oczy ciesząc,towarzyszy przy pracy. Za nic mając stukania wszelakie Przysiadając na pobliskich żerdkach i słupkach nadzoruje pracę.